Al heel mijn leven lees ik veel boeken. Sommige periodes wat meer, soms wat minder, maar zeker als jongen heb ik enorm genoten van de vele andere werelden die bereikbaar werden door boeken. Zo heb ik op jonge leeftijd de reeks (toen nog maar 4 boeken) van De Aardkinderen gelezen, een reeks over het leven van het meisje Ayla in de prehistorie. De beschrijving van de natuur, van de leefomstandigheden toen, hoe de mensen aan eten geraakten, hoe er gejaagd werd: het is allemaal zo doordacht en accuraat dat je helemaal mee bent in het verhaal.
Een kritiek op de boeken is soms dat er heel uitgebreid wordt ingegaan op de werking van kruiden. En dan meestal met de nadruk op medisch gebruik. Er staan in de boeken inderdaad lange beschrijvingen van planten, vindplaatsen, bloeittijdstippen, gebruik en toepassingen, maar deze vind ik absoluut niet storend. Ze geven een extra dimensie aan het verhaal, want toen waren kruiden (zowat alle planten eigenlijk) zeer belangrijk en vormde plantenkennis een essentieel onderdeel om te overleven.
Het zou niet slecht zijn mochten mensen ook in deze tijden wat meer kennis van deze zaken hebben …