Herkomst

Deze familie omvat zo’n 2000 soorten waarvan de meeste dikke, vlezige bladeren hebben. Slechts twee geslachten binnen die familie leveren groenten, namelijk Mesembryanthemum en Tetragonia. Tot dit laatste geslacht behoort de Nieuw-Zeelandse spinazie.

IJskruid groeit in het wild aan de kusten van Zuid-Afrika en het heeft zich verspreid onder andere naar Californië en Australië. In sommige woestijnachtige gebieden wordt het gebruikt om het zand vast te houden.

Uitzicht

IJskruid is een kruipende en bodembedekkende plant die in onze streken eenjarig is. Vanuit een heel klein zaadje ontwikkelt zich snel een plantje met een dikke, vlezige stengel en grote vlezige en golvende bladeren. Hoe verder de plant uitgroeit, hoe kleiner de blaadjes worden. Er verschijnen rode puntjes aan de top van de blaadjes.

De gehele plant is in warme en droge omstandigheden bedekt met pareltjes die lijken op dauw of ijskristallen, vandaar de naam ijskruid. In feite zijn het doorzichtige blaasjes, gevuld met vocht dat door de zon verdampt en de plant zo een berijpt uiterlijk geeft en een zilte smaak omdat de zoutkristallen overblijven.

In warme zomers gaat ijskruid bloeien met stralende witte bloemetjes. In een serre kan de plant zelfs zaad produceren. Deze zaadjes zijn heel erg klein maar de plant produceert er enorm veel. De zaden blijven vele jaren kiemkrachtig.

Teelt

Je kan ijskruid voorzaaien onder glas in maart-april eventueel met extra warmte. Van zodra de grond voldoende is opgewarmd kan je ijskruid in volle grond zaaien. Het heel fijne zaad moet uiteraard oppervlakkig gezaaid worden en hoeft niet afgedekt te worden, ijskruid is immers een lichtkiemer.

De kiemende plantjes zijn zeer teer en heel fijn. Je kan ze best verspenen en apart zetten per plant want van zodra de temperatuur boven de 20°C stijgt beginnen ze snel uit te groeien in de breedte. Na de IJsheiligen (omstreeks half mei) kan je ijskruid in volle grond zetten. De plant neemt een oppervlakte in van ongeveer 50 cm op 50 cm.

Het is een heel gemakkelijke plant. Ze houdt van zon of halfschaduw en een tamelijk rijke grond met veel organisch materiaal. Ze groeit ook op droge grond en haar oppervlakkig wortelstelsel haalt het water uit de omgeving. IJskruid heeft geen belagers en kent geen ziekten, je hoeft er niet naar om te zien van zodra de plant begonnen is aan haar groeispurt.

In warme zomers, zoals we die de laatste jaren kennen, gaat ijskruid bloeien. Zaad oogsten lukt voorlopig enkel in een serre. Naarmate de zomers warmer worden en het langer warm blijft zal het in de toekomst misschien lukken buiten zaad te oogsten.

Bij de eerste vorst sterft de plant af.

Gebruik

IJskruid leent zich het best rauw als toevoeging in een slamengeling. Het smaakt fris en een beetje ziltig en het zit vol water. Door het decoratieve uiterlijk siert het bovendien de gehele schotel.

Je kan het ook stoven zoals spinazie maar dan gaat er veel van de decoratieve waarde en van de smaak verloren. Gewoon te mooi om te koken!