Ik heb zelf in de voorbije online cursussen al dieper ingegaan op ontwerpen volgens de permacultuurprincipes. Ik ben hier echter geen expert in en kijk vooral met wat ik doorheen de jaren heb geleerd. Je kan hieronder een webinar bekijken waarin ik puur het ontwerpen zoals het klassiek wordt uitgelegd bekijk.
In de webinar van deze les, kijkt Marleen Massonnet door haar bril en met haar uitvoerige ervaring naar ontwerpen, hopelijk is dit een waardevolle aanvulling op wat je hieronder kan bekijken.
Bij ontwerpen komt het woord ‘Observeren’ heel vaak terug. Ik heb het hier al uitgebreid over gehad in de eerste webinar van de cursus:
En ook Marleen heeft in haar webinar over ontwerpen dit uitgebreid besproken. Wat er echter niet vaak verteld wordt, is hoe je eigenlijk te werk gaat bij observeren. Wat is dat eigenlijk? Hoe doe je dat?
Dit vind je op Wikipedia:
Een observatie of waarneming is het verwerven van informatie uit eerste hand, ofwel door gebruikmaking van de eigen zintuigen, ofwel door gebruik te maken van instrumenten en het onmiddellijk vastleggen ervan.
Bij een kwalitatieve observatie wordt alleen de aan- of afwezigheid van een fenomeen vastgesteld, de toe- of afname, versnelling of vertraging. Bij een kwantitatieve observatie worden door middel van tellen of meten een numerieke waarde (in eenheden) toegekend aan een specifieke grootheid.
Observaties vormen de basis van empirisch onderzoek en daarmee de wetenschappelijke methode.
En dat is wat er inderdaad ook in permacultuur mee bedoeld wordt. Iets vaststellen zonder daar direct een menig aan vast te hangen of er direct al een invulling aan te geven. Zo vermijd je dat je waarneming gekleurd worden en niet meer representatief zijn voor wat er echt gaande is of gebeurt. Ik vond dat vroeger altijd heel moeilijk om te begrijpen en heb daar lang mee geworsteld.
Foto’s nemen is een manier om objectief te observeren en zo vast te leggen wat er gebeurt of wat er is. Maar je kan met foto’s niet alles vastleggen. Geen geuren, geen wind, geen beweging, geen evolutie. Dus dat is maar een deel van de oplossing.
Voor mij heeft een passage in een boek sterk geholpen. Ik weet ondertussen al niet meer welk boek, maar het ging over de wetenschappelijke methode en behandelde observeren. Toen ik het hoorde, had ik iets van: ‘Ja duuh’. Uiteraard is het dat, maar ik had er daarvoor nooit bij stil gestaan en het blijkbaar ook niet goed begrepen. Maar daarna werd observeren veel duidelijker en eenvoudiger voor mij.
Misschien dat jij na het lezen hiervan iets hebt van dat weet ik al lang, dat helpt mij niet. Maar voor mij was het echt een Aha moment, vreemd genoeg 🙂 .
Observeren is eigenlijk beschrijven wat je ziet. Niet meer of minder dan dat. Gewoon beschrijven wat er gebeurd, wat je ziet, zonder emotie, zonder gevoelens. Enkel wat je kan waarnemen, geen mogelijke connecties, verbanden … Enkel wat je met je zintuigen kan waarnemen.
En als ik het schrijf vind ik het terug onnozel dat ik daar jaren over gedaan heb, maar zo simpel is het dus. En dat heeft mij grote stappen vooruit geholpen. Daarom dat ik het hier zet, misschien helpt het jou ook.