Hoe ik er ben terecht gekomen weet ik niet meer, maar op mijn zoektocht naar gelijkgestemden stuitte ik een tijd geleden op de naam Charles Dowding. Deze man is al 30+ jaren bezig met tuinieren, en dan nog voornamelijk tuinieren zonder spitten en op natuurlijke wijze. Hij schrijft al lang vele artikels, waaronder ook artikels voor een permacultuur tijdschrift.

Naast tuinieren in zijn eigen tuin, geeft hij ook cursussen, kort en lang, waarin hij mensen laat kennis maken met zijn manier van tuinieren. De laatste jaren heeft hij ook verschillende boeken geschreven, nu is hij aan het werken aan een veelbelovend boek met de titel: Gardening Myths. Het komt uit in februari 2014, en ik denk dat ik één van de eersten zal zijn om het te lezen :-).

Waarom ben ik zo enthousiast? Wel, ik heb recent een boek van hem gekocht en gelezen en ben eigenlijk blij verrast over de inhoud.

Charles Dowding’s Vegetable Course

Charles Dowding’s Vegetable Course is een goede 200 blz. dik met veel foto’s. Gelukkig blijft de tekst het belangrijkste, iets wat ik soms wel mis in nieuwe tuinboeken.

Hij start van het gegeven dat tuinieren eigenlijk redelijk arbeidsarm en ‘gemakkelijk’ kan zijn wanneer je het op dezelfde manier als hij doet. En hij begint al direct met het promoten van niet spitten en zaaien op de juiste momenten. Later komt hij nog uitgebreid terug op deze 2 punten en legt hij ook uit waarom juist deze 2 elementen cruciaal zijn in een succesvolle tuin.

De opbouw van het boek is logisch, in het begin gaat het over het voorbereidende werk, maar hier verrast hij mij al direct omdat hij niet over spitten of frezen spreekt maar over afdekken en mulchen! Dat is ook de eerste keer dat dit zo expliciet in een tuinboek staat neergeschreven!

Daarna gaat het verder met een – beknopte – jaarkalender, een hoofdstuk over de juiste gereedschappen waar hij praat over een zeis en koperen werktuigen en geen enkel mechanisch werktuig beschrijft, wederom niet echt standaard. Weeral extra punten gescoord -).

Het volgende hoofdstuk wordt het principe van no-dig (niet spitten) uitgebreid aangepakt. Wat heel goed is, is de vergelijkende proef die hij blijkbaar al vele jaar volhoudt. Hierin heeft hij twee bedden, één waarin jaarlijks wordt gespit, het ander dat enkel gemulched word maar niet bewerkt.

Hij beschrijft de verschillen in groeisnelheid doorheen het seizoen, onkruiddruk, hoeveelheid werk, … Ook houdt hij minutieus de oogsthoeveelheden bij zodat de vergelijking niet enkel op gevoel gebaseerd is. Op zijn website kan je alle gegevens raadplagen over deze jarenlange proef: Comparing dig to no-dig. Echt indrukwekkend.

Daarna gaan we verder met basisinformatie over de juiste keuze van de ligging van uw moestuin, hoe u dit kan klaarleggen door af te dekken met karton, hoe en waarmee u kunt mulchen en welke onkruiden u allemaal kunt verwachten.

Bij elke soort onkruid staat een foto, extra informatie over de manier van zaadverspreiding en hoe u het best aanpakt.

En zo gaat het verder

Natuurlijk kan in zo’n boek uitgebreide informatie over compost en composteren niet ontbreken, net zoals zelf zaad oogsten, zelf zaaien en verspenen ook heel belangrijk is in een natuurlijke tuin.

In een doorsnee boek over groenten krijgt u lange opsommingen van soorten met alle gegevens over plantafstanden, bemesting, grondkeuze, …. Niet hier. Hij bespreekt wel een hele hoop planten, maar beperkt zich tot informatie over het zaaitijdstip, oogsttijdstip en geeft korte tips over het uitplanten.

Op vlak van bemesting ligt hij over de hele lijn op mijn manier van denken: een goede bodem zorgt voor de rest.

Ook zijn advies bij combinatieteelt is gelijklopend aan dat van mij. De voorgestelde combinaties werken zelden, het is veel beter om van alles door elkaar te zetten, samen met bloemen en kruiden.

Wat ook benadrukt wordt in het boek is de kans op een na- en voorteelt. Verschillende voorbeelden worden behandeld, zodat u zelf gemakkelijk aan de slag kan.

Bestrijding?

Ook het thema bestrijding gaat de schrijver niet uit de weg. Zijn oplossingen zijn heel simpel. Allereerst moet u zorgen dat u de groeiperiodes van een groente respecteert. Wanneer u een plant zaait buiten zijn seizoen gaat hij niet optimaal groeien en een gemakkelijke prooi zijn voor plagen en ziektes.

Daarnaast moet u ook zorgen voor een gezonde bodem, waar dan weer gezonde planten op groeien. Deze zullen niet snel het slachtoffer worden van insecten, maar Charles Dowding benadrukt wel dat er altijd een beetje schade zal zijn. Immers zijn er luizen nodig als voedsel voor de lieveheersbeestjes, en zijn er rupsen nodig als voedsel voor de vogels!

Op het einde worden nog de ’10 belangrijkste groentesoorten’ uitgebreid besproken.

Conclusie

Tijdens het lezen heb ik enkele keren gedacht dat het een boek is dat ik geschreven zou kunnen hebben. Veel van zijn manieren, gedachten en overtuigingen lopen volledig samen met de manier waarop wij in Yggdrasil werken. Maar ik vind dat hij in verschillende punten niet ver genoeg gaat. Zijn manier van combineren ligt nog te dicht bij de klassieke teeltwissel, ook het mulchen gebeurt enkel met compost, terwijl andere materialen een enorme verrijking kunnen zijn en het ook veel eenvoudiger maken om zelf in voldoende mulch te voorzien.

Een ander nadeel is dat er veel besproken wordt in het boek, maar alles wordt redelijk oppervlakkig behandeld. Het is en blijft natuurlijk een boek van 200 blz., niet één van 600. Daarom blijf ik voor sommige dingen toch op mijn honger zitten.

Maar hij zegt het reeds in zijn inleiding, het boek is een overzicht en dient als inleiding op het zelf tuinieren. Hij wil vooral aantonen dat er een andere manier van tuinieren bestaat, en daar is hij uitstekend in geslaagd.

Meer informatie: Charles Dowding’s Vegetable Course.

Volgende Stap?

Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht!