Ik heb onkruiden door de loop der jaren op een andere manier leren bekijken. Vele zijn eetbaar, hebben bloemen die gewild zijn door bijen, vervullen een belangrijke signaalfunctie of kunnen als mulch gebruikt worden. Dat zorgt ervoor dat er eigenlijk maar weinig onkruiden overblijven die persé weg moeten uit de tuin …

Versta me niet verkeerd, ik ben fanatiek in het proper houden van bedden, enkel nuttige planten mogen hierop groeien! Maar een paardenbloem op het pad, of wat veldkers of zuring langs een bed mag gerust blijven staan. De paardenbloem trekt bijen aan, de veldkers eten we op, de zuring kan gebruikt worden als mulch.

Onkruiden worden nog te dikwijls verketterd door tuiniers en krijgen te weinig positieve aandacht. Via een tip op het forum van de online cursus (dank u Jean-Paul :-)) kwam ik bij het Onkruidboek uit.

Na de korte inhoud gelezen te hebben, had ik mijn twijfels of het dit boek wel was dat ik zocht, een boek met wat geschiedenis over onkruid en de veranderende visie van de boer t.o.v. deze planten. Daarbij dan een opsomming + uitgebreide bespreking met foto’s en uitleg over het nut van dat onkruid, toepassingen, oude gebruiken, ….

Het Onkruidboek

Wat tegenwoordig blijkbaar een must is voor boeken maar waar ik eigenlijk een hekel aan heb zijn al die grote, dikwijls overbodige sfeerfoto’s. Ja, er mogen foto’s in een boek staan, en in een boek over onkruiden moeten er zeker foto’s staan.

Maar dan liefst van de verschillende groeistadia van het onkruid, van de bloem en het zaad. En gelukkig waren deze foto’s aanwezig bij de eerste 10 onkruiden die besproken zijn, want planten herkennen is voor veel mensen al niet eenvoudig, laat staan in het kiemplant stadium. Op het einde van het boek wordt er nog snel een hele resem onkruiden kort besproken en hier zijn de foto’s eigenlijk redelijk klein en tonen ze dikwijls te weinig zodat u de plant bv. alleen maar in het volwassenen stadium herkent.

Dat brengt mij ineens bij een groot minpunt van het boek.

Het opzet is dat er 10 onkruiden uitgebreid besproken worden en tussen deze top 10 door worden verschillende mensen aan het woord gelaten die door hun werk of hobby in contact komen met onkruid. Zo komt er een boer aan het woord, een onkruiddeskundige, een hovenier, …

Interviews als smeermiddel

Ik vind persoonlijk dat deze interviews en verhalen heel weinig bijdragen aan het boek. Het maakt het boek misschien vlotter leesbaar en minder droog, maar ik koop zulke boeken om er informatie uit te halen. Als ik ontspanning wil en vlotte literatuur dan lees ik wel een boek van Lee Child, Stephen King of weet ik veel wie :-).

Ik had dus graag minder fait-divers gezien en niet enkel de top 10 die uitgebreid besproken wordt. Want de bespreking van de top 10 is heel goed. Verschillende aspecten zoals bestrijding, voedingswaarde, wetenswaardigheden, oogst, nut, herkenning, … wordt duidelijk en voldoende uitgelegd.

Door de besprekingen die mijn moeder al van verschillende (on)kruiden heeft gemaakt voor de jaarcursus en de Sapstroom, weet ik er wel wat over, maar toch heb ik nog nieuwe interessante weetjes opgepikt.

Conclusie

Het is zeker een interessant boek, de top 10 van onkruiden komen duidelijk in beeld. Hierdoor kunt u direct in de tuin aan de slag om uw (ongewilde) begroeiing te gaan inspecteren. Maar het probleem is dat de uitgebreide informatie is beperkt tot 10 soorten, voor de rest van de onkruiden is de bespreking heel summier.

Men had in mijn ogen beter de interviews weggelaten en meer soorten uitgebreid besproken. Dan zou ik het boek vol enthousiasme aanprijzen overal waar ik kom, maar nu blijf ik een beetje teleurgesteld achter. Ik had er meer van verwacht.

Het boek kunt u hier bekijken: Onkruidboek , voor onkruidminnaars en onkruidhaters.

Volgende Stap?

Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht!