Ik kwam dit boek tegen via een artikel op de website van het Australische ‘Permaculture Research Institute’. Het artikel beschreef het bezoek van de alom bekende permanaut Geoff Lawton die een bezoek bracht aan Eric Toensmeier en Jonathan Bates. Zij hebben samen een tuin in de stad waar ze op een beperkte oppervlakte proberen om zo veel mogelijk soorten eetbare planten te kweken.
Geoff Lawton interviewt deze 2 mannen en tijdens het gesprek komt hun nieuwe boek ter sprake: Paradise Lot. Vooral omdat het klimaat hier en ginder vergelijkbaar is, werd ik direct aangesproken door het boek. Ook het feit dat Eric Toensmeier co-auteur is van het 2delige Edible Forests, maakte dit ik direct verkocht was!
Geen gewoon tuinboek
Het boek, Paradise Lot, is niet in de stijl van een doorsnee tuinboek geschreven. Er zijn geen opsommingen van planten, geen instructies over hoe u uw grond moet bewerken, hoe u moet mulchen, hoe u moet zaaien en planten of wat dan ook. Het is meer opgevat als een leesboek waarbij de schrijver zijn ervaringen en belevenissen vertelt.
Dit maakt dat het boek vlot leest, zeker omdat het niet enkel over de aanleg en opbouw van de tuin gaat.
Het verhaal begint met een korte voorstelling van de hoofdpersonages en geeft in sneltempo de belevenissen weer voor ze naar hun uiteindelijke huizen en gezamenlijke tuin verhuizen. Het plezante aan het boek is de manier waarop je de dingen leert. Er zijn geen opsommingen van principes, geen wollige definities die 5 bladzijden uitleg nodig hebben.
Doorheen het verhaal van hun ontwerp, opstarten en onderhouden van de tuin komen vele principes aan bod, maar ze worden op een praktische manier gebruikt waardoor het veel interessanter en leuker is om te lezen.
Een ander groot voordeel is dat Eric Toensmeier en Jonathan Bates ook heel eerlijk zijn, en ook uitvoerig vertellen over zaken die ze verkeerd hadden aangepakt, over dingen die niet uitdraaiden zoals gepland. Dit maakt dat je zelf die fouten niet gaat maken, en het laat ook zien dat zelfs mensen die zoveel kennis en ervaring hebben ook nog fouten maken.
Problemen met planten
Uiteindelijk is het natuurlijk bovenal een boek waaruit je iets wilt leren, en minder een roman met een liefdesverhaal en een goed einde. Al zitten deze elementen er ook in :-). Maar doordat het boek opgevat is als verhaal, als reis doorheen de jaren, is het moeilijk om iets op te zoeken. Ook zijn alle plantnamen in het Engels, wat het helemaal niet eenvoudig maakt om te begrijpen over welke planten men het juist heeft.
Achteraan in het boek staan wel tabellen waar zowel de Engelse als de wetenschappelijk benamingen staan, maar wanneer je aan het lezen bent is het niet handig om telkens vanachter te moeten gaan zoeken. Aangezien het klimaat vergelijkbaar is, zijn er wel veel planten die hier ook moeten gedijen, wat meteen de reden is geweest om enkele nieuwe soorten in onze bostuin te introduceren :-).
Grootste les
Wanneer u op zoek bent naar een boek waar u gigantisch veel informatie over het aanleggen van een bostuin kan halen, zoek dan nog maar even verder. Want dit is het niet. Maar het is wel een vlot leesbaar boek over een reis op weg naar een bostuin. Onderweg kom je als lezer problemen tegen die overwonnen worden, overwinningen die gevierd worden, frustraties die geuit worden en hoop die opflakkert.
De grootste les die ik persoonlijk uit dit boek heb gehaald is dat iedereen het moeilijk heeft bij het opstarten, dat iedereen problemen en tegenslagen tegenkomt, dat iedereen hard werkt en dat het vooral loont om door te zetten.
Eens je kan beginnen met oogsten en eten uit de eigen tuin is de voldoening heel groot, zeker als je dan ook nog eens andere mensen kan helpen met overschotten, uitleg, …
En het feit dat iemand als Eric Toensmeier ook niet direct de juiste combinaties kan opzetten in zijn eigen tuin, heeft mij gesterkt in het feit dat het voor iedereen een zoektocht is. En dat de kunst van observeren en logisch nadenken heel belangrijk is in een natuurlijke moestuin.
Ik vind dit boek dan ook een aanrader, maar dan eerder als ontspannende literatuur op een koude winteravond voor de kachel :-).
Volgende Stap?
Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht.
pé says
Lijkt me inderdaad een fijn boek voor bij de kachel. Die brand bij ons al enkele dagen. Met het huidige herfstweer … 🙂
Frank Anrijs says
Ik weiger in augustus al de kachel aan te steken of de chauffage op te zetten! Ten vroegste na 21 september. Het is nog altijd zomer 😀