[mashshare]
Al sinds ik klein ben werk ik in de moestuin. Uiteraard eerst bij mijn ouders, vrij vroeg al met een eigen stukje moestuin waar ik mijn eigen aardbeien en groenten op kweekte.
Tijdens de pubertijd is dat een poos sterk verminderd, maar tijdens en na de verhuis naar Vissenaken en de opstart van Yggdrasil is dat in alle hevigheid teruggekomen. Zeker tijdens de opstart van Yggdrasil (20 jaar geleden!) was er enorm veel werk en had ik nog veel vrije tijd zodat ik behoorlijk wat tijd doorbracht in de tuin.
Nadat ik 5 jaar geleden bij ingestapt ben in het project Yggdrasil, ben ik ondertussen het jaar rond in de tuin te vinden 🙂 . Niets zo leuk als dat !
Waarom tuinieren?
Tuinieren is hip en wordt langs alle kanten gepromoot. Een argument dat hier vaak bij gebruikt wordt is dat je je eigen groenten kan oogsten en dat dit een kostenbesparing is. Ik ken verschillende mensen, en ik vermoed dat het overgrote deel hierom tuiniert, die een grote moestuin hebben om een groot deel van hun voedsel zelf te kweken.
Het is een argument dat voor mij nooit een grote rol gespeeld heeft. Uiteraard is het leuk wanneer je op het einde van het seizoen een mooie oogst hebt. En wanneer je al die moeite in je moestuin steekt, is het natuurlijk frustrerend wanneer door een te droog (zoals nu) of te nat seizoen (zoals vorig jaar) er allerlei groenten mislukken en je werk niet beloond wordt.
Maar toch haal ik daar niet veel voldoening uit. Een groot deel van mijn voldoening haal ik uit het werk zelf. Door met de grond bezig te zijn, door te zaaien en te mulchen, door te planten en te wieden. Door gewoon bezig te zijn en contact te hebben met de natuur, krijg ik een goed gevoel, kom ik tot rust en word ik blij (misschien is dit de reden wel: Geosmine in de bodem).
Door bezig te zijn, kan je je gedachten soms laten gaan, of juist omgekeerd eens goed nadenken over mogelijke problemen of kansen. Of je werkt gewoon heel hard zodat je je gedachten ‘eens kan verzetten’ en een tijdje zorgeloos en stressloos kan doorbrengen in je tuin 🙂 .
Nog een veel belangrijkere reden
Maar de belangrijkste reden, voor mij persoonlijk dan toch, is wat er gebeurt op momenten dat je niet moet werken in de tuin maar gewoon kan rondlopen en -kijken. Op de momenten dat je even de tijd neemt om te luisteren, te voelen, te proeven en te kijken in je tuin. Op de momenten dat je simpelweg de tijd neemt om te genieten van de tuin, in al zijn onderdelen.
Enkele weken geleden zijn we een nieuwe zwerm bijen gaan scheppen bij ons in de buurt. Hij hing in de tak van een boom die omgevallen was en moest verwijderd worden. We hebben deze zwerm gaan halen en in een bijenkast gestoken, waar ze ondertussen hun nieuwe woonst van gemaakt hebben.
De dagen erna waren mijn ouders op verlof en was het heel warm. Mijn goesting om alleen te zweten in de tuin was klein, daarom heb ik gedurende een dag niets gedaan behalve rondgelopen. Ik heb meer dan uur naar de bijen gekeken vanop een kleine meter. Het is werkelijk ongelooflijk fascinerend om deze diertjes bezig te zien. Zeker als je dan nog eens weet hoever ze vliegen, hoeveel ze aanhalen, wat ze er in de kast mee doen …
Ook luisteren naar vogels is iets wat ik tegenwoordig graag doe, en telkens maak ik mij de bedenking dat ik toch eens moet leren vogels te herkennen aan hun gezang 🙂 . Maar dat blijkt niet zo evident. Onze torenvalken zie ik ook graag bezig met het jagen en aanhalen van muizen voor hun kroost.
En zo kan ik wel nog even doorgaan. Er vliegen en kruipen zoveel beestjes en dieren rond bij ons, er staat altijd wel van alles in bloei, er zijn altijd nieuwe dingen te vinden of je kan altijd iets oud bestuderen: het observeren eindigt nooit.
Tijd nemen om van je tuin te genieten
Hier word ik echt gelukkig van: al proevend, kijkend, luisterend en voelend rondlopend. Dat het werk dan eens blijft liggen is niet erg, dat er iets minder te oogsten zal zijn kan ook geen kwaad.
Ik tuinier vooral voor mijzelf, om mijn geestelijke honger te stillen, minder voor mijn fysieke honger.
De tuin is voor mij een plek om tot rust te komen, te leren, te genieten en gelukkig te worden. Een plek om mijn batterijen op te laden om er terug tegen aan te kunnen gaan in het ‘echte’ leven. Ik zou niet zonder een natuurlijke tuin kunnen leven, ik zou niet kunnen aarden op een plek die niet in contact staat met de natuur.
Maar waarschijnlijk ben ik hierin niet alleen en werkt het voor jou net hetzelfde 🙂
Wat een prachtig, inspirerend verhaal Frank. Had ik net even nodig. Dank je wel!
Dank voor je mooie verhaal Frank.
Alhoewel mijn tuintje piepklein is werkt het voor mij hetzelfde. Een heleboel genot in een klein paradijsje……………
Wat ben ik blij met dit verhaal! Ik kan dit rondlopen, kijken, ergens aan peuteren, wat verbeteren ook niet laten. Dit wordt meestal gezien als een soort slaaf zijn van je tuin. Er is altijd iets te beleven, maar veel mensen vinden dat je pas geniet als je ook gewoon gaat zitten in de tuin. Ik zit zeker wel, maar heb overal stoeltjes op plekjes waar ik de beestjes, vijvers en planten steeds anders kan zien en beleven. Inderdaad is ook dat mijn grote voldoening, energiebron en geluksgevoel. Die herkenning heeft mij heel goed gedaan, dank je wel!!
Ik heb nog nooit zitten rekenen of mijn moestuin inderdaad iets opbrengt. Doe het eigenlijk om dezelfde redenen die jij hier zo mooi schrijft. En inderdaad ook omdat wat we zelf kweken zoveel gezonder is dan wat je koopt. Het te veel weg kunnen geven, nog zo iets om van te genieten!
Mooi verwoord Frank.
Ik was begonnen met een natuurlijke moestuin en heb nu een natuurlijke gevoel tuin.
Ja Frank dat ken ik ook, zelf probeer ik mij soms zo klein en onopvallend mogelijk te maken. Dan komt alles nog korter naar mij toe. Als het mij zo niet lukt dan hang ik mijn dag en nacht camera. Dan sta ik soms verstelt van wat er dan allemaal passeert, zo leer ik het leven van die dieren meer kennen. De voorbije weken heb ik de kauwen opgevolgd, om te kijken hoe ze op zoek waren naar de slakken, voorlopig heb ik er bijna geen. Er zitten bij mij nu dit jaar opvallend veel kauwen.
Dag Daniël, is het echt zo dat kauwen slakken komen eten? We hebben sinds dit voorjaar ook een hele zwerm kauwen op onze boomgaard, waar we ook bedden aardappelen en maïs hebben staan. De buurman dat dat ze onze jonge plantjes kwamen opeten. Dat was het niet, maar ik vroeg me wel af wat ze eigenlijk aan het zoeken waren. Raadsel opgelost!
Feest van herkenning was je verhaal!
Ik wil allesbehalve pretbederver zijn. Ik geniet immers ook elke keer ik in mijn volkstuintje de hommels hoor zoemen, aardbeien pluk (en geniet van de zoete geur) uitkijk naar de eerste oogst asperges (pas volgend jaar), complementen krijg over hoe goed en verzorgd mijn perceeltje erbij ligt, een praatje sla met een voorbijganger die geen idee heeft waarmee ik bezig ben, mijn kleurtje zie van buiten te werken in de zon, .. En zoals je schrijft, ook voor mij is opbrengst geen issue. Ik zou depressief en gefrustreerd rondlopen als ik de investeringen zou vergelijken met de opbrengst. Al heb ik goede hoop voor dit jaar, ‘t ziet er goed uit, alles groeit, tot nu toe. (De dikke laag mulch houdt de bodem mooi vochtig en fris)
Maar, jullie hebben bij Yggdrasil ook een winkel te vullen? Jullie hebben de ambitie mensen te overtuigen natuurlijk te tuinieren? Dan is het resultaat toch ook te meten aan de grootte en kwaliteit van de opbrengst? En niet enkel het geluk van de tuinier?
Is je tuin dan ook niet een bron van stres?