Onze moderne samenleving is bijna helemaal opgebouwd rond het principe ‘survival of the fittest’, bedacht door Herbert Spencer en daarna overgenomen door Charles Darwin voor zijn boek ‘Oorsprong van de soorten’. Het wordt vaak uitgelegd als ‘overleven van de sterkste’ maar eigenlijk is dat verkeerd. Het is nooit zo bedoeld door Darwin, wel als ‘overleven door de best aangepaste’.

Volgens de evolutietheorie is een soort bevoordeeld wanneer zij het beste is aangepast aan een bepaalde situatie. Het is dus niet een strijd waarbij sterke soorten zwakkere onderdrukken en zo de overhand halen. Er wordt trouwens veel meer samengewerkt in de natuur dan dat er gevochten wordt. Ook iets wat voor velen misschien ongeloofwaardig klinkt, want je hoort en leest overal dat in de natuur veel gevochten wordt, dat alles voor de sterkste is, dat de mens van nature uit egoïstisch is …

Uit onderzoek blijkt alvast dat dat niet klopt. Er wordt immens veel samengewerkt, dieren offeren zich op voor soortgenoten, overal waar je kijkt zijn er voorbeelden van samenwerking.

Moderne landbouw

Ook onze moderne landbouw is gebaseerd op het principe van de sterkste wint. Uit alles blijkt dat landbouw een oorlog is en er voortdurend strijd wordt geleverd. Denk alleen al maar aan het gebruik van gif, bestrijdingsmiddelen en verdelgingsmiddelen. Vele bedrijven die landbouwproducten produceren hebben hun oorsprong in de oorlogsindustrie en gebruiken namen zoals Terminator, Squadron en Pentagon voor hun producten.

Een boer ziet ook alles behalve zijn eigen planten als ‘de vijand’ die moet worden vernietigd: onkruid, insecten, duiven, everzwijnen … alles moet kapot.

Samenwerking is de norm

Uit alles blijkt dat de moderne landbouw op een dood spoor zit: denk maar aan de uitspoeling van meststoffen, de recente modderstromen door slecht beheerde akkers, het bedroevende niveau van het bodemleven, de afnemende diversiteit van alle dieren, de constante problemen met onze voedselveiligheid …

Als dan blijkt dat samenwerking in de natuur de norm is en dat we een landbouw promoten die een compleet tegenovergestelde richting uitgaat, dan moet het toch duidelijk zijn dat er iets niet juist is?

Ik was uiteraard al overtuigd dat natuurlijk tuinieren, waarin samenwerken met de natuur centraal staat, de beste manier is. Maar telkens ik zoiets lees ben ik blij dat ik op deze manier werk. Het voelt goed, het werkt goed en het is de enige manier waarop we binnen 100 jaar nog steeds onze groenten kunnen kweken in volle grond.

Ik blijf dus volop naar manieren zoeken om intenser samen te werken, om steeds meer over te laten aan de natuur en steeds meer uit handen te geven. Soms is het niet logisch maar merk je dat het gewoon beter gaat wanneer je iets achterwege laat. Het is vaak pas later dat je ergens de verklaring of reden leest of zelf afleidt. En dan kan je weer de volgende stap zetten 🙂 !

Volgende Stap?

Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht!