Een tijd geleden las ik ergens de resultaten van een onderzoek naar de werking van de hersenen. Er werden aan een groep mensen in een klaslokaal enkele foto’s getoond, en ondertussen werd de hersenactiviteit gemeten.

Als eerste foto kreeg iedereen een rode Ferrari te zien. Vroemvroemvroeeeem …. Zoals verwacht ging de hersenactiviteit opvallend de hoogte in, iedereen was in gedachten aan het racen :-).

De tweede foto was een bord. Ik weet niet of u veel naar tv kijkt, maar wanneer daar iemand in een ziekenhuis sterft dan zie je zijn hartslag wegvallen en de lijn op de monitor gaat dan volledig vlak. Dat was ongeveer de hersenactiviteit bij het zien van een simpel bord. Ook hier dus geen verrassingen.

Als derde foto werd een overreden egel getoond, en tot de verbazing van de onderzoekers steeg de hersenactiviteit bij iedereen gigantisch. De hersenactiviteit voor de Ferrari was maar een klein bultje in vergelijking met de pieken in de grafieken voor het doodgereden dier! Iedereen zijn hersenactiviteit ging door het dak door het zien van dit dood dier. Iedereen begon te zoeken naar oorzaken, iedereen focuste op het probleem.

Reeds als oermens

Om te overleven moesten onze voorouders constant op hun hoede zijn, moesten ze uitkijken voor gevaren en rekening houden met lange winters, droge zomers en andere onvoorziene, gevaarlijke omstandigheden. Overal en altijd was men gefocust op problemen, veel keuze was er niet.

Dit is ondertussen zo in ons DNA doorgedrongen, zelfs van kleins af aan worden onze kinderen al constant negatief benaderd en wordt het probleem benadrukt – dat mag niet, dat is niet goed, doe dat niet, …). Ook op school worden ze opgeleid om problemen te herkennen en te focussen op het negatieve, op het probleem.

Zelfs in tuinboeken wordt hoofdzakelijk ingezoomd op het negatieve, wordt uitgebreid ingegaan op problemen met planten, plaaginsecten en slechte schimmels.

Mijn excuses

Ik heb al enkele malen op mijn blog van leer getrokken tegen de jaarlijks terugkerende vragen over slakkenbestrijding, over luizen op de kolen, over vogels die het fruit opeten, … maar uiteindelijk blijkt dat u daar dus niet aan kan doen.

U wordt immers geconditioneerd én het zit bovendien in ons DNA ingebakken om onze focus in de tuin te leggen op de problemen. Wij zoeken direct naar oplossingen, wij kijken niet voorbij het probleem maar willen direct handelen, direct het probleem ‘aanpakken’.

En hier vormt zich een groot probleem.

Niet zo in een natuurlijke moestuin!

Het werkt zo niet in een natuurlijke moestuin! Hier gaan we ook de luizen bekijken, de vogels gadeslaan en de slakken hun slijmerige sporen over het tuinpad meewarig volgen, maar we catalogeren deze zaken niet direct als een probleem. We bekijken de mogelijk positieve oplossingen.

Uw visie in de tuin ten opzichte van plagen, schimmels, van alle problemen in het algemeen moet totaal veranderen.

We zoeken in de tuin of er al larven van de lieveheersbeestjes zijn, kijken in het stro rond of er kikkers rondhuppelen en kijken of de vogels de borrelstenen vinden. We focussen op het positieve, al gaat dat blijkbaar tegen onze natuur in :-). U moet niet reageren zoals u door eeuwenlange evolutie gewoon bent.

Deze nieuwe manier van het benaderen van tuinieren maakt dat de stap om volledig natuurlijk te gaan in de tuin voor sommigen te groot blijkt te zijn. Maar voor velen die het wel wagen om deze stap te zetten, blijkt het achteraf gezien een evidente en logische keuze te zijn, die zich ook verderzet in de rest van je leven.

Deze optimistische kijk op je tuin evolueert na verloop van tijd tot een optimistische kijk op de wereld en beïnvloedt in sterke mate op welke manier u binnen enkele jaren in het leven staat.

Conclusie

Probeer de overstap te maken, vecht tegen uw natuurlijke aandrang en focus op de oplossingen in uw tuin en niet meer op de problemen!

Volgende Stap?

Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht.