Toen ik klein was, was ik een fervent lezer: ik las bijna alles, maar vooral de boeken van Thea Beckman over de 100-jarige oorlog in Frankrijk, over de vrijgevochten Hasse Simonsdochter en vooral over de toekomstige wereld na een derde wereldoorlog in Thule zijn mij bijgebleven. Verschillende hiervan heb ik vele malen gelezen, en sommige boeken probeer ik mijn kinderen aan te praten, maar ze zijn meer te vinden voor modernere boeken :- ) .

Daarna volgde al snel de reeks over de aardkinderen (toen nog maar 4 boeken) en high fantasy met een link naar natuur, toveren, elven … Terry Brooks, Tolkien, Weis & Hickman en Terry Goodkind zijn maar enkele van wie ik hele reeksen heb verslonden. Het zorgde ervoor dat ik altijd het verlangen heb gehad om zelf schrijver te worden: iets wat ik ook veelvuldig heb geprobeerd in mijn tienerjaren.

Het grote probleem was echter dat ik absoluut niet origineel was en ook moeite had om iets origineel te bedenken: ik kwam altijd met verhaallijnen uit boeken die ik had gelezen, flauwe afkooksels dus. Wat ik wel goed kon, was om verhalen net iets anders of in een andere situatie toe te passen zodat er toch iets nieuws uit kwam.

Fictie schrijven was echter niet aan mij besteed en dit vertaalt zich ook naar de tuin. Het lijkt misschien alsof we bij Yggdrasil het warm water uitvinden met onze manier van combineren, mulchen en benadering van tuinieren, maar dat is helemaal niet zo. Het zijn allemaal technieken waarvoor we de mosterd ergens anders zijn gaan halen en deze dan in ons systeem toepassen 🙂 .

Spitten

Wanneer je bv. over spitten praat, dan gaat iedereen ervan uit dat het altijd zo gegaan is. In de middeleeuwen met een ploeg achter een os, nog vroeger manueel met iets spade-achtig. Maar dat er in bv. Afrika en Azië vele culturen zijn waar men al sinds mensenheugenis werkt zonder spitten wordt niet verteld. En dat men in Noord-Amerika al sinds de jaren ’40 een sterk groeiende ‘no-till’ beweging heeft wordt ook niet verteld. Ondertussen worden er al op meer dan 30% van de landbouwgrond in Amerika gewassen geteeld zonder te ploegen.

Dus niet spitten is geen nieuw of innoverend concept, voor velen is het de normaalste zaak van de wereld.

Combineren

De basis van onze combinatiemethode komt van de Ayurvedische leer, iets wat al vele duizenden jaren wordt toegepast in India en omstreken. Ik vertel altijd wel dat je naar de natuur moet kijken en zien hoe het daar gebeurt, maar er zijn al vele duizenden generaties mensen gepasseerd die ook naar de natuur moesten kijken om te overleven en zo is alles al wel eens uitgevonden.

Het lijkt nu nieuw en anders, maar eigenlijk is het weeral iets wat al vele duizenden jaren wordt gebruikt. En zo is het met bijna alles in je tuin: natuurlijk tuinieren is eigenlijk tuinieren op een manier met weinig input en weinig ingrijpen. En met machines en gereedschap ben je veel sneller geneigd om in te grijpen en veel minder om te observeren en langzame oplossingen te kiezen. Langzame oplossingen die traag werken, maar het probleem wel oplossen in plaats van het vooruit te schuiven of erger te maken.

Lavameel

Ook dit werd meer dan 100 jaar geleden al wijdverbreid toegepast. Hele bossen probeerde men te genezen en vele hectaren velden te mineraliseren. Het is door de opkomst van machines en meststoffen en het idee dat de mens het allemaal beter kan dat dit gebruik verdrongen geraakte, maar ondertussen is lava- en gesteentemeel aan een stevige opmars bezig. Want chemische bemesting heeft ons opgezadeld met enkele grote problemen: meer plagen en ziektes, minder mineralen, uitgeputte bodems, vervuilde waterlopen …

En zo kan je alle technieken die we in een natuurlijke moestuin gebruiken afgaan: denk maar aan randen, het gebruik van compost, van houtsnippers …

Niet terug naar de middeleeuwen

Mijn punt is dat natuurlijk tuinieren eigenlijk niet meer (of minder) is dan een combinatie van oude kennis en technieken. Maar het is daarom ook geen terugkeer naar de middeleeuwen zoals sommigen denken! We kopiëren alle kennis die past bij de principes van natuurlijk tuinieren en die de wetenschappelijke toets weerstaan. Het is geen klakkeloos overnemen van hoe het vroeger ging, het is het uitzoeken van de krenten uit de pap, van de beste manier om iets te doen.

Het is niet omdat iets 400 of 2000 jaar geleden al gedaan werd dat het slecht was. En het is ook niet omdat men het de voorbije 60 jaar zo doet dat het dan wel goed is.

Natuurlijk tuinieren is eigenlijk een samenraapsel van allerlei technieken die de tand des tijds hebben doorstaan en die, samen gebruikt, enorme voordelen opleveren. Het is niet nodig om het warm water en het wiel tien keer opnieuw uit te vinden wanneer het over natuur en observeren gaat. Het is veel eenvoudiger om te kijken wat men vroeger wist, toen er nog meer natuur was om te observeren, toen mensen nog veel beter konden en vaak moesten observeren.

Oude verhaallijnen

Ideaal voor mij om toe te passen dus: kennis integreren vanuit een ander systeem en het laten werken in het onze. Liefst samen met andere technieken die dan weer van elders komen.

Het heeft geleid tot de manier waarop we nu bij Yggdrasil werken. Denk dus niet dat wij alles zelf bedacht hebben: veel lezen, veel proberen en uiteraard ook veel falen hebben de basis gelegd.

En ik raad je aan om hetzelfde te doen: lees veel over veel diverse onderwerpen, probeer veel, durf te mislukken en dan vind je na enkele jaren een manier van (natuurlijk) tuinieren die bij je past en waar je jezelf goed bij voelt.

Copy-Paste tuinieren dus 🙂 .

Volgende Stap?

Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht!