Alhoewel permacultuur als een praktisch ontwerpsysteem werd ontwikkeld, is het meer en meer een ‘ethisch’ systeem geworden.
David Holmgren ziet de principes voor een permacultuurontwerp als hulp voor de ethische toepassing van een ecologische realteit. Het volgende is geïnspireerd op zijn tekst.
1. Zorg voor de aarde
a) de meest gegronde betekenis is de zorg voor de aarde als levende teelaarde. Hiervoor hebben we een grote verantwoordelijkheid. Er zijn goede wetenschappelijke en historische redenen om aan te nemen dat de toestand van de grond de beste maat is voor de toekomstige gezondheid en welzijn van de gemeenschap maar dat wordt gemakkelijk vergeten.
b) Verruimen we onze horizon, dan betekent zorg voor de aarde: zorg dragen voor plaats, streek, gebied, land zoals begrepen door inheemse volkeren. Beheer van het land en de natuurlijke bronnen als primaire bekommernis.
c) zorg voor de aarde kan begrepen worden als zorg dragen voor de biodiversiteit van alle levensvormen die op aarde wonen. Deze zorg is niet afhankelijk van het heersende idee van nut of bruikbaarheid voor ons van die levensvorm. Het betekent het accepteren van alle levensvormen als waardevolle elementen van de levende aarde en met een intrinsieke waarde. ‘Leven en laten leven’
Concreet: rupsen, slakken, … bestrijden we niet als vijanden.
d) voor ons onderhoud is het doden van andere elementen onvermijdelijk, zelfs als we een veganistisch dieet volgen. Omdat we door onze levenswijze ver afstaan van de natuur is het gemakkelijk om akkoord te gaan dat alle leven heilig is. De meesten van ons hebben niet rechtstreeks te maken met het al of niet bewust doden voor ons onderhoud.
De meeste inheemse volkeren zien het persoonlijk doden als een natuurlijk en geïntegreerd deel van het leven, maar ze zien het totale uitroeien van een bevolking of soort als onethisch. In Australië probeert men nu met genetische manipulatie de vos steriel te maken om inheemse dieren te beschermen. De Aboriginals vinden dit onethisch. Zij aanvaarden wel de ‘exoten’ zoals konijnen e.d. ook al zijn die ingevoerd door de blanken. Ze gebruiken ze en ze zien de uitroeiingsprogramma’s als verspilling en respectloos t.o.v. individueel en collectief leven.
Visies van inheemse volkeren zijn een goed perspectief voor permacultuurdesign.
Daarom wordt zorg voor levende wezens beschouwd als:
* het aanvaarden van alle levensvormen en soorten om hun intirnsieke waarde, ongeacht hoe ongemakkelijk ze zijn voor ons of voor andere levensvormen die wij waarderen.
* het reduceren van onze totale milieu-impact als de beste manier om zorg te dragen voor alle leven.
* het kwetsen of doden van andere levende wezens, doen we niet altijd op een bewuste en respectvolle manier. Niet gebruiken wat we doden is het grootste gebrek aan respect.