Voor mensen die bio voeding kopen en eten is het allang duidelijk. Pesticiden zijn schadelijk, zowel voor de bodem als voor de mensen die de gekweekte groenten opeten. Uit talrijke onderzoeken blijkt dat verkochte groenten nog talloze residu’s van pesticiden bevatten. Wat er dan altijd bij staat is dat deze gevonden hoeveelheden de toegelaten normen niet overschrijden.
Wat er niet bijstaat is dat er nog nauwelijks onderzoek is verricht naar het cumulatieve effect van pesticiden. Een ander probleem is dat deze maximumwaarden worden opgesteld voor volwassenen en dat er geen rekening wordt gehouden met de uitzonderlijke omstandigheden bij kinderen. Kinderen groeien heel hard en ademen en verbruiken dubbel zoveel (of meer) dan volwassenen.
Onderzoeken bestaan al lang
Er verschijnen al vele jaren regelmatig onderzoeken over de link tussen kinderkanker en een verhoogde blootstelling aan pesticiden. Ook moderne ziektes zoals adhd en autisme, een lager IQ en astma worden met de regelmaat van de klok gelinkt aan het verhoogde gebruik van pesticiden.
Deze talrijke onderzoeken zijn echter nooit bekend geworden. Hier zijn verschillende redenen voor. Dodelijke effecten en misvormingen zijn gemakkelijk te onderzoeken, de oorzaken van ‘tragere’ ziekten zoals kankers, autisme, adhd, astma, … zijn veel moeilijker te linken en te onderzoeken. Het is dus veel makkelijker om deze onderzoeken in twijfel te trekken:
- Er bestaan heel veel meetpunten om de reikwijdte van een aandoening te analyseren.
- Reacties van volwassenen zijn dikwijls heel anders dan die van opgroeiende kinderen. Zeker de snel ontwikkelende en groeiende hersenen van kinderen zijn kwetsbaar in een jong stadium. Dit is een van de redenen achter de eis om voor kinderen extra voorwaarden op te leggen (Wat tot groot protest leidde bij pesticiden-producenten).
- Er zijn heel veel factoren die een invloed uitoefenen tijdens neuropsychologische onderzoeken.
- Veranderingen in bv. de hersenwerking zijn er gedurende het volledige leven. Sommige effecten van beschadigingen tijdens de eerste levensjaren duiken pas na vele tientallen jaren op.
Verzameling van recente onderzoeken
Om de problemen met pesticiden toch extra bekendheid te geven heeft het Amerikaanse ‘Pesticide Action Network‘ een studie uitgegeven waarin 10-tallen recente onderzoeken worden gebundeld. Hieruit blijkt duidelijk dat er immense problemen zijn en dat er dringend moet ingegrepen worden in onze huidige manier van voedsel kweken.
Enkele cijfers:
- Leukemie en kinderhersenkanker zijn met 40 en 50% gestegen sinds 1975.
- Sinds 2011 zijn er verschillende studies die aantonen dat moeders die tijdens hun zwangerschap worden blootgesteld aan organofosfaten-pesticiden een kind op de wereld zetten met een lager IQ en een slechter geheugen.
- Kinderen die hogere waardes van pesticiden-residu’s in hun urine hebben, hebben een sterk verhoogde kans om de diagnose ADHD te krijgen.
- Uit een studie in California blijkt dat kinderen die in hun eerste levensjaar worden blootgesteld aan pesticiden een sterk verhoogde kans hebben om op hun 5de diagnose astma te krijgen.
- Uit MRI-testen blijkt dat kinderen die in de baarmoeder in contact komen met chloorpyrifos een verandering ondergaan in hun hersenen. De zones in de hersenen die instaan voor aandacht, taal, emoties en controle waren aangetast.
Deze publicatie krijgt bij ons geen aandacht, alhoewel ze toch gestoeld is op stevig wetenschappelijk onderzoek. Het onderwerp is nochtans onze toekomst, onze kinderen.
Indien u durft, kunt u de publicatie hier lezen: A Generation in Jeopardy
Dit artikel is eerder verschenen op Zeronaut.be. Ik ben hier gastschrijver en schrijf elke week 1 artikel over voeding, tuinieren, permacultuur, … Onderwerpen en invalshoeken die ik misschien niet direct gebruik op mijn eigen blog, maar die mij wel nauw aan het hart liggen. Ook andere interessante onderwerpen worden besproken op Zeronaut, zeker de moeite om eens een kijkje te nemen 🙂
Beste Frank,
Ik heb altijd genoten van je blog, en ik heb al veel van die eureka-momentjes gehad toen ik jouw artikels las. Vooral omdat je altijd redelijk objectief bleef, en je de realiteit niet uit het oog verliest. Maar hier heb toch een beetje mijn twijfels bij hoe objectief u bent in dit artikel (en dit is ook verstaanbaar want u bent de hele tijd bezig met dingen “op een natuurlijke manier te doen”) een beetje te veel aan het veronderstellen dat alles wat natuurlijk is sowieso beter is voor ons. En ik vind dat de bewijzen die u aanlevert nu ook niet echt “sluitend” zijn hé :D.
Want misschien kunnen wij ook allerlei ziektes krijgen omdat we meer bezig
zijn met “natuurlijke” maar ook giftige stoffen (denk bv. aan de solanine in de aardappelen en hun bessen) en mischien kent u er nog heel wat meer.
Als je wat boeken zou willen lezen over de evolutietheorie of colleges hierover, dan zou je merken dat de natuur niet dezelfde belangen heeft als wij, en dat we daarom niet per se alles natuurlijk moeten doen. Sterker nog de natuur heeft zelf helemaal geen belangen, want een scheiding tussen wat natuurlijk is en wat niet natuurlijk is bestaat gewoon (strikt gezien). Maar daar dan net dat gene in het spel wat ik zo geniaal vindt aan permacultuur. Wij gebruiken de principes die anders niet per se onze belangen dienen om net wel onze belangen te dienen.
Dus volgens mij moeten we niet alles zo natuurlijk willen doen, we moeten gewoon allemaal bekijken wat onze belangen zijn en welke manier het beste is om deze te vervullen, maar dan moet dit wel helemaal objectief gebeuren…
Dag Marie,
allereerst bedankt voor je reactie :-).
Ik heb absoluut niet de bedoeling om objectief te zijn op mijn site, maar niemand, zelfs wetenschappers niet, is objectief, dus dat lijkt mij al geen probleem.
De bewijzen die ik aanlever zijn niet verzonnen door mij, maar werden door een Amerikaanse organisatie verzamelt uit allemaal wetenschappelijke publicaties (alle referenties staan onderin het document). Deze publicaties worden veronderstelt nagelezen en gecontroleerd te zijn, dus ik zie niet goed in wat er ‘niet echt sluitend’ is aan deze wetenschappelijke onderzoeken :-).
Dit artikel had eigenlijk weinig te maken met permacultuur, maar ging over het totaal losgeslagen gebruik van pesticiden. Ik zeg niet dat alles wat natuurlijk is beter is, ik zeg dat het toch niet gezond kan zijn dat een boer zijn gras mag doodspuiten met RoundUp, dat hij 7 dagen later zijn melkkoeien op dit gras mag laten grazen terwijl het nog vol product zit en staat af te sterven.
Als je dan ook nog weet dat bijna iedereen in België (rond de 75% als ik het me juist herinner) de werkzame stof van roundup (glyfosaat) in zijn urine heeft zitten, dan stel ik mij toch vragen bij het gebruik van dit ‘veilige’ middel. Zeker als dan uit 100-den wetenschappelijke onderzoeken steeds meer verbanden worden aangetoond tussen bestrijdingsmiddelen en allerhande ziektes.
We moeten niet alles zo natuurlijk mogelijk doen, maar als er iets is dat toch terug wat natuurlijker mag gebeuren dan is het toch wel het voorzien van ons voedsel. Want ik vrees (waarschijnlijk niet objectief) dat we toch wel wat ver zijn doorgeslagen in de verkeerde richting :-).
Ik weet niet wat het is…
Als beginnende tuinder ging ik van start met scheikundige meststoffen en verdelgingsmiddelen. Ik bemeste zelfs mijn gazon, omdat deze producten in de tuinwinkels aangeprezen werd. Tot ik een boek van Rik Dedapper inkeek. Hij beschreef als landbouw-ingenieur hoe het toedienen van al die producten effect had op de pieren in de grond. Bij nader inzien leek het hem geen goed idee om al die chemische producten te gebruiken. Hij heeft me wakker geschud. Gaandeweg kwam ik her en der in de literatuur tegen, dat de ‘verzorgingsproducten’ voor mijn tuin ofwel niet nodig waren (gazon, die bemest wordt moet men meer maaien = dus meer werk) ofwel schadelijk voor nuttige wezens zijn. Slakkenkorrels, die uiteindelijk de slakken-etende-vogels vergiftigen. Herbicide, dat lang in de tuin blijft liggen en uiteindelijk opstapelt in de wezens, die van het groen in de tuin eten. Insecticiden, die ook de nuttige insecten doden. Kortom: ik was snel overtuigd, dat ik verkeerd bezig was. Sinds ik gestopt ben om al die aangeprezen producten te gebruiken, heb ik her en der nog verlies gehad van aanplant of oogst, maar ondertussen is het ecologisch evenwicht hersteld. Nu maai ik in de zomer slechts één keer per week mijn gazon. In voor- en najaar is dat zelfs minder dan één keer per week. Bladluizen heb ik nu slechts helemaal in het begin van de warme periode, want iets later zijn er honderden lieveheersbeestjes in vele formaten en kleuren, die er pap van lusten. De merels die in onze tuin nestelen hebben aan slakken een heerlijk maal. De salamanders en kikkers die elk voorjaar opduiken en dan weer verdwijnen, doen even goed hun duit in het zakje. De vogels in mijn tuin genieten van al dat lekkers. Onlangs merkte een bezoeker die in vogelvlucht slechts 100 meter vandaan woont verwonderd op: ‘Amai, gij hebt veel vogels in uw tuin’. En dat klopt: merels, grote en kleine specht, koolmees, pimpelmees, ekster, kauw, de roodstaart… Allemaal komen ze in mijn tuin fourageren. Wat mij betreft: niet logisch of niet wetenschappelijk aantoonbaar… Ik heb het verschil gezien. De natuur behelpt zichzelf wel, als we haar de kans geven. We moeten alleen weten, hoe we dat kunnen laten gebeuren. De vele zaken, die Frank beschrijft, heb ik ofwel proefondervindelijk ervaren via een hint of een tip van hier of daar. Anderzijds kom ik nieuwe dingen tegen, die me aanzetten tot het verbeteren van mijn denken in een ondersteunende manier van omgaan met mijn tuin. Ik weet niet wat het is… maar ik ben blij met mijn natuurlijke manier van tuinieren. Het bruist hier van het leven!