Alhoewel permacultuur als een praktisch ontwerpsysteem werd ontwikkeld, is het meer en meer een ‘ethisch’ systeem geworden.
David Holmgren ziet de principes voor een permacultuurontwerp als hulp voor de ethische toepassing van een ecologische realteit. Het volgende is geïnspireerd op zijn tekst.
3. Eerlijk delen
De natuur geeft overvloed. Je kan het ervaren als je de eerste zelfgeteelde aardbei van het seizoen eet. Wie een eigen tuin heeft met vooral doorlevende soorten maar ook met éénjarigen beseft dat de natuur overvloed geeft. Als je seizoengebonden leeft is dit duidelijk. De meesten echter halen alles uit de winkel waar het seizoen geen enkele invloed meer heeft. Luxe-artikelen, die tot dagelijkse gewoonte geworden zijn, zorgen ervoor dat het gevoel van overvloed verdwijnt. Het gevoel van overvloed stimuleert ons om het teveel uit te delen, eerst in onze dichtbijzijnde cirkel maar ook daarbuiten. We geloven immers dat er altijd in onze behoeften wordt voorzien.
Tegelijk ervaart wie begrijpt hoe de wereld werkt ook de grenzen. We zien dat alles in de natuur een beperkte levenstijd en plaats heeft. De statistieken van de groei van de menselijke consumptie en anderzijds van de verdwijning van soorten maken de onmogelijkheid duidelijk van een onbeperkte groei.
Grenzen zetten aan onze consumptie vraagt ons na te denken over wat ‘genoeg’ is. De ecologische voetafdruk is een eenvoudige manier om in te zien hoe groot onze persoonlijke druk is op de natuurlijke bronnen.
Het teveel verdelen is ook herstel van de bodem en zelfs verbeteren van de bodem: we laten hem voor onze nakomelingen beter achter dan we hem zelf gekregen hebben. Investeren in het planten van bomen en doorlevende vegetatie is een andere manier om onze overvloed te investeren voor de toekomst.