Iedereen – ik toch alvast – heeft in zijn tuin wel een plekje waar je niet zo veel komt en waar het onkruid meestal iets groter wordt dan eigenlijk goed is. De struiken, groenten of vaste planten geraken wat in de verdrukking en de goesting om dit achtergesteld stuk aan te pakken wordt kleiner en kleiner.
De moed zakt in je schoenen als je de volgende keer langs deze plek loopt en beseft dat je nu toch eindelijk eens aan de slag moet en het onkruid moet verwijderen voor het nog erger wordt.