In vele landen zoals Spanje en Amerika wordt het al lange tijd gebruikt en stilaan begint het ook in België opmars te maken: het gebruik van humuszuren in de gangbare landbouw.

Volgens het Amerikaanse tijdschrift ‘The journal of Chemical Education’ bevat een goede bodem ongeveer 10% organische stof. Momenteel zit men in Vlaanderen op een dikke 1% en is men in zijn doelstelling blij indien men terug op 3% geraakt!

Natuurlijk heeft dit lage gehalte aan organische stof grote gevolgen voor de vruchtbaarheid en de weerstand van de bodem tegen erosie, plagen, …

Humuszuren

Humus in de grond bestaat uit verschillende zuren waarvan fulvozuren en humuszuren de belangrijkste zijn. Fulvozuren worden relatief snel afgebroken en fungeren als meststof. De humuszuren zijn echter geen meststof maar fungeren eerder als een soort hulpje in de bodem en vormen een oplossing voor zeer veel hedendaagse problemen.

Door de aanwezigheid van humuszuren gebeuren er dus vele dingen in de bodem:

• humuszuren houden heel goed water vast, belangrijk in droge zomers
• deze zuren houden ook heel goed voedingsstoffen vast zodat deze niet uitspoelen maar beschikbaar blijven voor de planten.
• ze kunnen metalen en sommige vervuilende stoffen reduceren zodat deze worden vastgelegd of afgebroken in ongevaarlijke stoffen
• ook zware metalen kunnen door deze humuszuren uit de cyclus gehaald en vastgelegd worden
• als gevolg van een betere grondstructuur door de humuszuren wordt de doorworteling door planten sterk verbeterd wat een betere plantengroei meebrengt
• humuszuren hebben een positieve invloed op het vormen van chlorofyl
• de zuren zorgen ervoor dat de bodemactiviteit van de micro-organismen toeneemt, wat op zijn beurt zeer belangrijk is voor de beschikbaarheid van meststoffen voor planten
• …

Zo kan ik nog wel enige tijd doorgaan met het opsommen van de voordelen van deze humuszuren en ik ben ook niet de enige die deze voordelen erkent.

Enkel de gevolgen, niet de oorzaak

Vele grote bedrijven zijn erop gesprongen en produceren ondertussen humuszuren. Ze worden verkocht als zijnde een bio-stimulant, dus geen meststof. Ze leveren naar de gangbare landbouw een belangrijke verbetering op in de opname van meststoffen wat het mogelijk maakt om met een lagere meststofgift dezelfde resultaten te bereiken.

Wat ik mij dan afvraag is: Waarom maar één element uit het organische stof verhaal pakken? Waarom gaat men het veld bespuiten met een oplossing met wat humuszuren in?

Waarom kijkt men weer enkel naar korte termijn oplossingen en doet men aan symptoombestrijding ipv de oorzaken rechtstreeks aan te pakken?

Waarom niet gewoon het gehalte aan organische stof in het veld geleidelijk verhogen naar 10%? Dan heeft men zonder extra bespuitingen alle voordelen: grote voorraad aan humuszuren, fulvozuren voor bemesting, geen of nauwelijks last van plagen en ziektes, mineraalrijk eten, …

Al deze humuszuren moeten weeral geproduceerd worden wat afvalproducten, verpakking, transport, … inhoudt terwijl men het gewoon ter plaatse kan produceren door genoeg organisch materiaal – compost, stalmest, … – toe te voegen.

Waarom moet altijd alles ingewikkeld gemaakt worden wanneer het ook heel simpel kan?