Een tuin is een plek waar je veel kan leren. Over de werking van de natuur, hoe ingeniues dit allemaal in elkaar steekt. Hoe bijen functioneren, hoe een klein kiempje kan uitgroeien tot een boom van 30 meter hoog. Hoe een hoop takjes, mos en gras kan uitgroeien tot een perfect nestje voor een vogel. De lijst is werkelijk eindeloos: de tuin is een eeuwige school.
Maar niet alleen over de natuur leert je tuin je veel, ook over jezelf kan je veel leren in de tuin. Je persoonlijkheid komt automatisch naar boven in de tuin. Je kan jezelf misschien enkele jaren bedriegen door een bepaald systeem te volgen, maar je kan pas met echte passie en plezier tuinieren wanneer je op jouw manier tuiniert. En dan komt jouw karakter naar voren, je kan het gewoon aflezen aan de soorten die er staan, waar belang aan gehecht wordt, de vorm, de manier …
Maar dan moet je die stap durven zetten. Je moet durven springen, je moet durven om je goesting te doen in de tuin. Dan pas ontdek je echt plezier in tuinieren, dan pas kan je tuin een ontsnappingsplek worden, een plek waar je jezelf kan zijn en energie kan opdoen. En daar loopt het vaak fout.
Angst
Angst is iets raar. Het is vaak vreemd waar het ineens vandaan komt en hoe moeilijk het wel is om het terug kwijt te geraken. Sommige mensen lijken er immuun voor, anderen zeer gevoelig. Er zijn verschillende soorten angst, ook in de moestuin.
Er is angst voor de mening van anderen. Er is angst om iets verkeerd te doen. Er is angst om te falen … En het zorgt er telkens voor dat je niet durft doen wat je eigenlijk wil doen, waar je je eigenlijk het beste bij voelt.
Uitzonderlijk is dit niet zeker niet. En het beperkt zich ook zeker niet tot tuinieren.
Gary Vaynerchuk
Ik lees naast boeken over tuinieren en natuur, ook veel boeken over marketing. Ik volg blogs, podcasts, webinars … en dit onderwerp komt zeer regelmatig naar boven. Je kan het op vele manieren bekijken en proberen op te lossen, maar het komt meestal op hetzelfde neer: wat je doet, doe je niet voor een ander maar voor jezelf. Kijk dan ook enkel naar jezelf en niet naar een ander.
Op zich lijkt het simpel om dit toe te passen, maar toch.
Gary Vaynerchuk is een enorm gedreven persoon die vaak hamert op dit probleem. Hij gebruikt nogal vaak vuile woorden en je moet hem een tijdje volgen om hem te appreciëren, maar zijn intenties zijn oprecht en zijn boodschap duidelijk: trek je niets aan van wat een ander doet en doe wat je passie is.
Wil je tuinieren zonder spitten? Doe dat dan.
Wil je veel mulchen? Doe dat dan.
Wil je veel bloemen? Doe dat dan.
Wil je een verwilderde tuin waar je niet veel kan oogsten maar wel plezier aan beleeft en tot rust komt? Doe dat dan. Ongeacht de commentaar van anderen!
Geef geen f*ck om wat anderen denken (om het met Gary Vaynerchuk zijn woorden te zeggen) en je zult veel meer plezier beleven aan je tuin. Volg je passie, volg je intuïtie, je buikgevoel en doe je goesting.
Je tuiniert niet voor je buurman, voor je moeder of opa of broer. Wat zij vinden van je tuin is niet belangrijk, wat jij ervan vindt is het allerbelangrijkste!
En lukt het niet? Geen probleem! Het is veel belangrijker om te kunnen zeggen dat je hebt geprobeerd, dan altijd te denken ‘wat als …’ Daar wordt je zeker niet gelukkig van. En je begint opnieuw. (De reis is trouwens vaak veel plezanter dan het bereiken van de bestemming.)
Iedereen twijfelt
Ik heb al vaak getwijfeld om iets te doen in de tuin of in mijn bedrijf Yggdrasil. Soms duurt het maanden of jaren voordat ik het tot uitvoering breng, soms komt het er zelfs nooit van. Schrik wat anderen zeggen, schrik om te falen … Maar meer en meer durf ik de stap te zetten om iets nieuws te proberen, om een andere weg in te slagen of iets te doen wat ‘anderen’ afraden. En het is vaak verrassend welke deuren er dan open gaan, wat er gebeurt en wat de positieve invloed is op je eigen zelfvertrouwen. Het maakt je sterker voor de volgende keer dat je twijfelt: in de tuin of in je leven.
Gary Vaynerchuk quotes
Heel blij dit te lezen. Dank je, Frank!
🙂
Mooi 🙂
Mooi eerlijk artikel, Frank. Herkenbaar ook. Het blijft een zoektocht om je hart te durven volgen en soms fuck you tegen die ander of die criticus in jezelf te zeggen, zonder in overschreeuwen of alles wegflikkeren te komen. Maar het is de moeite waard!
Het is idd meer dan de moeite waard!
Hallo tuinliefhebbers. Ik ben een beginnende tuinier en lees dus nog veel maar uiteindelijk doe ik toch mijn ‘goesting’ en ik trek me niet aan wat anderen denken…. of toch? Want als de buren langs het staatje wandelen dat achter mijn tuin loopt en blijven stilstaan bij de border wildbloemen die ik achter de omheining zaaide en zeggen hoe leuk al die bloemen wel niet zijn gloei ik van trots .
Jaaaa, de positieve dingen die ze zeggen mag je natuurlijk wel registreren en meenemen 🙂 !
Boekentip : De wilde tuin van de verbeelding van Kris Pint
Dank je wel, hij staat op de lijst!
Proficiat met je artikel en dit wordt eindelijk bekend gemaakt. Dank u.
Freliane
🙂
Dank voor dit inspirerende artikel. Het maakt me nog blijer met mijn eigen (wijze) tuin.
Dank je wel!
Een Interessant artikel dat ik nu juist nodig had . Maar het is vooral moeilijk als de natuur net niet Doet wat ik belangrijk vind ! Ik geniet alvast van mijn chaotische tuin !
Genieten is al een heel belangrijk onderdeel!
Mooi en waar. Soms moet je echt even diep ademhalen, je moed bijeen schrapen en de stap durven zetten, ongeacht wat anderen zeggen. Ja, je kan op je bek gaan. Maar als het wel lukt, voel je je zo tevreden en gelukkig. Zelf heb ik het gras uit mijn tuintje gehaald, vervangen door inheemse planten met een kronkelpad ertussen. Nu heb ik mijn kleine paradijsje vol bijzondere planten en bloemen, bijen, insecten, vogels … waar ik volop van geniet.
jaa, ben ik ook aan bezig. Gras met karton en hakselhout omvormen tot grond en tuin. In het begin veel vreemde blikken gekregen; mini plantjes met stokken naast om niet omvergelopen te worden, en vooral hakselhout,het leek niet op een “tuin”. Nu, na 4 jaar ofzo, al van verschillende mensen gehoord dat de tuin zo mooi is 🙂
Voila, dat is de beloning voor je passie te volgen 🙂
Voila, zo is het maar net. Maar de stap zetten, het begin maken is vaak net iets te moeilijk. Als je op voorhand zou weten wat het resultaat wordt … Ik denk dat dat je vooral ook moet durven dromen en deze nastreven.
Herkenbaar wat je schrijft. Ik volg ook meer en meer mijn eigen pad, wat anderen er ook van denken.
Tuinieren met wilde planten bv. Iets wat gegarandeerd commentaar oplevert. Maar het toont wel wie ik ben, hoe ik denk. Omringd door echte natuur, daar kom ik pas echt tot rust.
Als dat is wie je bent moet je dat durven doen! Goed dat je dat hebt durven doorzetten 🙂
Wat een mooi artikel. Ik heb het met plezier gelezen! Dank je wel!
Dank je wel!
Volgens het boeddhisme is de grootste vijand van de mens z’n eigen geest. Hij brengt je van de hemel in de hel en binnen een tel weer van de hel in de hemel.
Helemaal mee eens!
Aan de commentaren te zien heb je met dit artikel de juiste snaren geraakt 😄 ik spreek nu ook voor mezelf, want herken me helemaal hierin👌👍
Het heeft toch enige tijd geduurd voor ik het durfde schrijven. Je ziet, het gaat er niet snel uit. Ook ik trek mij soms te veel aan van wat mensen eventueel zouden zeggen … Work in progress 🙂
Super frank …juist wat ik nodig heb ! genieten van je eigen goesting te doen … en dan verwonderd zijn dat het lukt …. inspirerend leuk !
Zelfs al is er een liefde/haat verhouding met het koolwitje ! haha
Goed gezegd Frank!
Dank je wel 🙂
hallo Frank, zo is het maar net . Je kan dingen uitproberen in je tuin, lukken ze, zoveel te beter, lukken ze niet dan ben je weer een ervaring rijker. Ik ben sinds enkele jaren aan permacultuur aan het doen. Ik bedek de bodem van de borders en de groentetuin met het onkruid (zonder zaad) en met mulch. En dat gaat zeer goed. Omdat ik ben beginnen studeren voor tuinarchitect had ik geen tijd meer om in de tuin te komen (helaas waar), maar hij heeft zich zeer goed gehouden.
Ik had overal massa’s klaprozen tussen mijn vaste planten. Voor de vogels was het een feest. De merels en de mezen hebben overal nesten gemaakt, en konden hun kroost rustig grootbrengen. Nu trek ik alle resten van de klaprozen, en verder staat er eigenlijk zo goed als geen onkruid. De buren bekijken het met de nodige scepsis, maar de struiken in mijn paradijsje zijn met de jaren, in het geniep gegroeid, zodat ik bijna volledig ingesloten zit en rustig van mijn tuin kan genieten.
Heel mooi stuk.
Dank je wel!
Inderdaad, een heel mooi stuk, nagel op de kop 😉
En leuk om te merken, dat wij, de eigenwijzen, niet alleen staan 🙂
Heel erg inspirerend! Niet enkel het artikel, dat trouwens fantastisch geschreven is, maar ook de vele commentaren.
Bedankt allemaal.
Wat een heerlijk artikel Frank! Net als veel anderen (te lezen aan de commentaren) kan ik me hier ook helemaal in vinden. En net als bij permacultuur (wat niet alleen een manier van tuinieren is maar een manier van leven) trek ik jouw woorden graag door naar mijn hele manier van leven – ik beperk het niet tot de tuin alleen. Doen waar ik zelf blij van word, ongeacht wat ‘men’ daar van vindt… 😉
Dank je wel, heel leuk om te lezen 🙂