Veldsla is een inheemse groente en dus ook bij uitstek geschikt om onze winters zonder problemen door te komen. Vandaar dat het een interessante wintergroente is. Veldsla vraagt immers geen speciale zorgen tijdens de winter. Ze voorziet ons van de nodige vitaminen en zorgt voor de groene toets op ons bord.

Zaaien en oogsten

Het is een tweejarig gewas, dat als éénjarige groente geteeld wordt. Je moet het dus elk jaar opnieuw zaaien in de nazomer.

Je kan zaaien vanaf augustus, vooral de 2de helft van augustus is een goed tijdstip. Ook september is nog geschikt maar als je te laat zaait, groeit de plant pas uit na de winter en valt de oogst in maart. Zo kan je de teelt spreiden over de gehele winter tot in de lente afhankelijk van het zaaitijdstip.

Je kan rechtstreeks in volle grond zaaien maar het is opletten om niet te dicht te zaaien. De eenvoudigste manier om te weten op welk afstand je moet zaaien, is de omvang van de volwassen plant in het hoofd te houden en je afstand daaraan aan te passen. Je kan voorzien dat je wat gaat dunnen maar als de plantjes te dicht op elkaar staan, kunnen de rozetten niet uitgroeien. Ook de kans op rotten of ziekte is dan groter omdat er onvoldoende verluchting mogelijk is.

De plant vormt wortelrozetjes van donkergroene, langwerpige blaadjes. Vanaf april begint ze door te schieten. Ze bloeit met kleine blauw-witte bloemetjes en lijkt een beetje op vergeet-me-nietjes. Laat je veldsla in bloei gaan dan zaait ze zich spontaan uit maar niet zo rijkelijk. Het zaad bewaart tot 8 jaar maar twee- en driejarig zaad is het beste zaad. Eénjarig zaad geeft een wisselvallige opkomst.

Er zijn 2 types: veldsla met een langwerpig, relatief groot blad (Noord-Hollandse) en het Franse type dat kleiner is met korte blaadjes en een meer gevuld hart, ‘rozekens’ en ‘schelpjes’. Voor je eigen oogst kan je telkens de grootste blaadjes plukken en dan blijft de plant verder groeien.

In de handel vind je de ‘roosjes’, d.w.z. de gehele plant wordt tegen de grond afgesneden en het rozet wordt geoogst. Zo blijft de groente langer vers, maar de plant groeit niet verder aan.

Veldsla wordt vooral rauw gegeten maar kan ook in de soep. Veldsla smaakt pittiger dan de kropsla en vraagt slechts een eenvoudige slasaus.

Mineralen en vitaminen

Het is een welkome wintergroente omwille van de vele vitaminen en mineralen die ze bevat. Voor ijzer komt ze met 4 mg per 100 g op de 2de plaats, na peterselie. Ook voor vitamine C scoort ze hoog met 40 mg per 100 g. Daarnaast bevat ze per 100 g o.a. ook 25 mg calcium, 50 mg fosfor, 15 mg natrium en 300 mg kalium. Ze behoort tot de familie van de valeriaan en heeft ook enige rustgevende eigenschappen.

Deze tekst is eerder verschenen in ‘De Sapstroom’, een trimestrieel contactblad van Yggdrasil. Meer informatie vindt u hier: Een didactische-ecologische ontmoetingsplaats.

Volgende Stap?

Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht!