Voor plezier en eenvoud in de natuurlijke moestuin
Deze podcast is het eerste deel van een reeks over onze innovatieve manier van combineren in de tuin. We noemen het “het systeem van schijnbare chaos”, een alternatieve vorm van combinatieteelt. In dit systeem hoef je maar een paar regels te volgen en heb je veel vrijheid om te combineren en te kweken wat je maar wilt, zonder beperkingen qua oppervlakte of indeling. Je kunt veel meer en efficiënter combineren.
Ik wil graag in deze podcast praten over een eye-opener die ik vorige week heb gehad. Het gaat over recyclen in de tuin, iets wat ik eerlijk gezegd nog nooit echt heb gedaan. Het is geen lang verhaal, maar wel een belangrijk onderwerp, vind ik.
Jaren geleden zijn we begonnen met het creëren van een bostuin, een soort voorloper van een voedselbos. Tegenwoordig noemen we het een bosrandtuin. We hebben fruitbomen en struiken op redelijke afstand van elkaar geplant, zodat we kunnen genieten van het fruit en het ook kunnen combineren met andere planten. Het is een lange reis geweest, waarin we veel verschillende dingen hebben geprobeerd. Ik geloof dat we nu een succesvolle methode hebben ontdekt die ons zal brengen waar we met deze plek naartoe willen. Daar wil ik het hier over hebben.
In een tuin kan je verschillende soorten problemen hebben, je kan vragen hebben bij bijvoorbeeld mulchen of hoe je moet combineren, maar ook een ander onderwerp roept zeer veel vragen op en ik denk dan bijvoorbeeld aan woelmuizen. Wat kan je doen bij woelmuizen? Hoe kan je die kwijt geraken? Want het is zeker niet plezant als je geplaagd bent door die beestjes, als je al jouw oogst ziet verdwijnen, in de grond getrokken of afgeknaagd en je nauwelijks iets hebt op het einde van het seizoen.
Dus wat te doen bij woelmuizen is het onderwerp van deze podcast.
Ik vind mulchen in de tuin erg belangrijk en het is iets waar ik graag over praat en schrijf. Maar er is één onderwerp waar je me nooit over zult horen praten: het zaaien of gebruik van groenbemesters. Waarom niet? Dat zal ik uitgebreid bespreken in deze podcast.
Een veelgestelde vraag is: gebruiken we organische meststoffen in een natuurlijke moestuin en wat is onze mening daarover? In deze aflevering zullen we deze kwestie bespreken.
Een thema dat regelmatig aan bod komt in mails en op rondleidingen is het toepassen van permacultuur op grote schaal. En de eerste vraag is dan meestal niet hoe maar wel of het überhaupt mogelijk is. Uiteraard is het mogelijk om op grotere schaal de permacultuurprincipes toe te passen. De grote vraag is echter of het economisch rendabel is.
De drang om te gaan tuinieren, om te starten met zaaien en planten is altijd groot in het voorjaar. Het is mooi weer, de zon schijnt overvloedig na de donkere wintermaanden en vele mensen hebben het voornemen om een moestuin op te starten. Maar eigenlijk is het najaar de ideale periode om je nieuwe moestuin op te starten.
Wil je een klassieke moestuin dan is de start heel simpel: je trekt je freesmachine in gang of pakt de spitvork en enkele uren later kan je beginnen zaaien en planten. Maar wil je op een natuurlijke manier tuinieren, dan is het toch een ander, en veel langer, verhaal. [Read more…]
Je herinnert het je vast nog wel: het beeld van de koala in Australië die uitgedroogd aan de bidon van een fietser ging drinken. De video ging de wereld rond, geld werd vlot opgehaald om koala’s, kangoeroes en andere dieren te redden. Medeleven over het lot van deze dieren werd overal gedeeld, en terecht. Maar ondertussen bleven dezelfde mensen het vlees eten van duizenden dieren die in erbarmelijke omstandigheden opgegroeid en geslacht zijn. Vreemd toch?
Honden zijn ook zo’n fenomeen. Ze worden vaak gezien als deel van de familie, krijgen het beste voedsel en goede zorgen. Het idee om zo’n dier na een jaar te slachten en op te eten stuit op weerzin en wordt afgedaan als belachelijk in onze streken.
Maar het eten van varkens, een dier dat minstens even intelligent is als een hond, is wel evident en normaal. Dat dezelfde mensen zo’n varken, dat uiterst hygiënisch is, sociaal en zelfbewust is en abstract kan denken, wel geschikt vinden om een miserabel leven te hebben voor het geslacht wordt, is op zijn minst dubbelzinnig te noemen.
En deze dubbele moraal vind je overal terug. Het is een wereldbeeld dat uit de middeleeuwen stamt, maar eigenlijk al vele jaren weerlegd is. Uit onderzoek weet men dat er veel dieren een hoge mate van intelligentie hebben. Denk aan kraaien die het verstandelijke niveau hebben van kinderen van 7 – 8 jaar en gereedschappen gebruiken. Er zijn trouwens vele dieren die complexe zaken kunnen die de intelligentie van mensen doen verbleken: eekhoorns hebben vaak 100-den verstopplaatsen met noten en vruchten. Ze sorteren hun voorraden naar gelang houdbaarheid. Ze slagen er daarna in om maanden later in een totaal veranderd landschap hun voorraden terug te vinden. Sterker nog, ze weten wat ze waar verstopt hebben en eten eerst de minst houdbare voorraden op. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden op te noemen waaruit blijkt dat dieren niet die domme gevoelloze wezens zijn, op aarde gezet voor ons. Dieren steken ons vaak voorbij op vlak van intelligentie, het is maar hoe je ernaar kijkt.
Ook in een tuin is het tijd dat wij ons wereldbeeld bijsturen. Rupsen zijn niet nutteloos, wespen hebben hun functie en slakken zijn er niet om door ons in twee geknipt te worden. Respect en begrip voor alle leven zou de basis moeten zijn van een tuinier. De eerste gedachte bij het waarnemen van insecten moet niet zijn: hoe krijg ik die dood? Juist in tegendeel! Het moet zijn: hoe krijg ik er meer in mijn tuin?
Moeilijk? Waarschijnlijk wel, zeker in het begin. Maar toch is het de moeite om anders naar het vele leven in je tuin te kijken. Geleidelijk verandert je visie, en daarmee ook je manier van werken en tuinieren. Bestrijden, vallen zetten en andere oorlogstaal verdwijnt uit je woordenschat en wordt vervangen door aantrekken, helpen en genieten. Veel beter toch?
