We leven in een wetenschappelijke wereld waar alles meetbaar moet zijn. En alles wordt ondertussen ook gemeten, en dikwijls ook op verschillende manieren. Toen ik nog voor mijn vorige werkgever werkte, heb ik mij een tijd verdiept in email-marketing, websitestatistieken en google-adwords. Een veel gebruikt gezegde daarin was: ‘Meten is Weten’.
Alles kon je bijhouden, het aantal bezoekers, het percentage daarvan dat op 1 bepaalde link klikte, met de muis over een bepaalde link ging maar niet klikte, via welke zoekwoorden ze de site binnenkwamen, hoelang ze op 1 pagina bleven, hoeveel pagina’s ze bekeken, … U kunt het zo gek niet bedenken of het kan gemeten worden.
Maar wat doen we met al deze cijfers? Alle resultaten zijn voor interpretatie vatbaar, en dikwijls kunnen 2 verschillende personen er 2 totaal tegenovergestelde conclusies uithalen.
Opbrengst natuurlijke tuin
In de gangbare landbouw kun je precies zeggen hoeveel meststof er op een veld is gegaan, hoeveel liter bestrijdingsmiddel, hoeveel uren werk er in een oogst gekropen is en wat de uiteindelijke opbrengst en winst dan is voor de boer.
In onze natuurlijke tuin is dat oneindig veel moeilijker – eigenlijk onmogelijk, omdat wij met veel meer dingen rekening houden. Dingen die men in het huidige economische systeem niet meet, dikwijls omdat ze niet meetbaar zijn.
Hoe meet u het belang van diversiteit, de opbouw van organische stof in de grond, de bijdrage aan het overleven van de bijen, de gezondheid van groenten, de bespaarde kilometers, de verminderde uitstoot, …
En nu wordt het al helemaal onmogelijk
Hoe meet u het gelukzalige gevoel dat u krijgt tijdens het tuinieren, hoe meet u uw groeiende zelfvertrouwen, hoe meet u het plezier om uw eigen groenten te kunnen oogsten en opeten?
Het wordt tijd dat we wat minder meten en minder aan risicoberekening doen. Het wordt tijd om te beseffen dat niet alles meetbaar en verdedigbaar moet zijn.
Dat er dingen zijn zoals een buikgevoel, dat er dingen zijn die gewoon simpelweg juist aanvoelen en dat je deze – onmeetbare – gevoelens moet durven volgen in uw eigen natuurlijke moestuin!
Volgende Stap?
Schrijf u in voor email updates, zo wordt u automatisch op de hoogte gehouden van elk nieuw bericht!
Helemaal waar! Niks aan toe te voegen. 🙂
Klopt! Ik geniet van mijn tuin, geniet van alles wat groeit en bloeit. Geniet ook van groenten en fruit die op mijn bord komen of ter plekke worden genuttigd. Ik noem mijn stekkie dan ook mijn “Zonnepluktuin”. Die tuin houdt me mede jong zowel geestelijk als lichamelijk.
En meten ??? … zonde van mijn tijd , wil liever iets leuks doen 🙂
Mee eens.
Alleen ben ik heel benieuwd naar wat mijn ganzenweide zal teweeg brengen als ik de gigantische hoeveelheden opkomende distels, stinkende gouwe en vingerhoedskruid gewoon laat doen. Vorig jaar zag ikdat distels enorm veel insecten aantrekt, maar nu vrees ik dat mijn weide een distelweide zal worden. Of kan dat geen kwaad? Mijn ganzen klagen alleszins niet. Nog niet. Haha. Bon, mijn gevoel zegt dat ik alles zijn gangetje moet laten gaan.
Prachtig !!
Zojuist het financiële plan opgemaakt voor de banken, zodat ze kunnen ‘meten ‘ !
Wat zal het worden ? In mei gaan we van start met een zelfpluktuin ‘www.de grenshoeve.be’ ; dit artikel is zeker een must voor onze toekomstige plukkers !
Groetjes
Veel succes !
Wat zou dat teweegbrengen … tja, dat we ons terug en terecht onmetelijk rijk gaan voelen ! En we dan nog meer gaan verlangen naar zulk positief en duurzaam geluk en daar naar willen werken. Voor ons alvast geen surrogaatleventje meer 🙂
Inderdaad!!! “De belangrijkste illusie bij al deze cijfers is dat zij pretenderen een correcte weergave van ‘de’ werkelijkheid te bieden. Bij het merendeel ervan is het veeleer het tegenovergestelde: zij creëren een bepaald beeld over de werkelijkheid, dit om te beantwoorden aan vooraf bestaande verwachtingen die steeds berusten op een min of meer verborgen ideologie. Vervolgens stuurt dit beeld de besluitvorming, zonder dat er nagedacht wordt – ‘de cijfers zijn duidelijk’.” (Citaat uit “Identiteit” van Paul Verhaeghe – hier gaat het over oa arbeid, maar is op alles toe te passen). “God is dood, maar iedereen buigt voor de cijfers”, zegt hij ook nog. Hij benadrukt dat het streven naar kwantiteit, de kwaliteit, die veel moeilijker te meten is, in de verdrukking brengt. Ik ben er ook van overtuigd dat kwaliteit (van een tuin, van de dingen die je doet, van het leven) veel complexer is om te beoordelen, en dat we wellicht beter ‘s wat meer beroep zouden kunnen doen op het verguisde buikgevoel, in plaats van statistieken en spreadsheets!
Dank je Esmeralda, mooie aanvulling!
Meten is weten, maar vooral vlug vergeten.
🙂
Mijn broer sloeg me enkele jaren geleden met de wetenschappelijk-vergelijkende proef op kwaliteit tussen gangbaar geteelde groenten en biologische groenten rond mijn oren. Want wat was de uitkomst? Er was GEEN verschil! Bij beiden hetzelfde qua vitaminen enzovoorts. Zo stond het althans geschreven in de krant.
Ik wist toen en nu nog steeds, dat mijn ‘biologisch’ geteelde groenten beter zijn dan de gangbaar geteelde! Gewoon omdat ik er veel meer plezier aan beleef: bij het zaaien en planten; bij het zien opgroeien; bij het oogsten; bij het klaar maken in de pot of de pan… En bij dit alles is er telkens weer het prikkelen van de zintuigen qua geur, kleur, smaak! Geef mij maar ‘mijn’ groentjes uit de tuin! Veel beter, omdat er een stuk van mezelf in zit. En dat stuk kan niet gemeten worden. Net zomin als men ‘geluk’ kan meten.
Dus Frank: VOLMONDIG MEE EENS.
Het voordeel van een meter is dat je af en toe een kadootje krijgt.
Van een peter ook, natuurlijk. 😉
😉